Polonez işçilerinin adliye nöbetinde bir hafta geride kaldı: İşçilerden birisi öldüğünde mi devletin yetkilileri harekete geçecek?

Sendikaya üye olduktan sonra işten çıkarılan Polonez emekçilerinin Çatalca Adliyesi önünde başlattıkları açlık grevinde ve nöbette bir hafta tamamlandı. Tek Gıda-İş Sendikası Örgütlenme Uzmanı Yunus Durdu, “Bu memlekette bir şeylerin düzelmesi için illaki birilerinin ölmesi mi lazım? Burada Polonez çalışanlarından bir tanesi öldüğünde devletin yetkilileri o vakit mı harekete geçecek” yansısını gösterdi.

Sendika üyesi olduktan sonra işten çıkarılan Polonez besin fabrikası personelleri yaklaşık 5 aydır hakları için gayret ediyor. Fabrika önünde haftalar süren aksiyon sonrası seslerini duyurmak için Ankara’ya yürümek isteyen emekçiler engellendi. Çatalca Adliyesi önünde açlık grevi yapan ve kesintisiz nöbetlerini sürdüren beyaz kefenli emekçilerin aksiyonlarında bir hafta geride kaldı.

Bugünkü nöbette konuşan Tek Gıda-İş Örgütlenme Uzmanı Yunus Durdu, Ürdünlü kraliyet ailesine ilişkin fabrikanın Türkiye’deki kanunları tanımadığını belirterek şunları söyledi:

“Burada biz çalışanlar olarak aylardır çaba ederken Sayın Çalışma Bakanımız, burayla ilgili bir heyet göndererek, teftiş şurasını görevlendirerek Polonez’de ne oluyor diye devletin en yüksek mertebesindeki müfettişlerini gönderdi. Burada bir inceleme yaptı müfettişlerimiz, müfettişlerin raporunu Çalışma Bakanımız kendi sitesinde kamuoyuna açıkladı. Burada atılan 146 personelin tamamının anayasadan kaynaklı sendikal hakkını kullandığı için işten atıldığı, patronun İŞKUR’a haber vermeden kendi başına nazaran personel attığını tespit ederek Çalışma Bakanlığı da bu şirketle ilgili Cumhuriyet Savcılığına cürüm duyurusunda bulundu. Artık soru şu. Yani Türkiye Cumhuriyeti devletinin kaymakamlığından valiliğine, İçişleri Bakanlığı’ndan Çalışma Bakanlığı’na kadar Ürdünlü kraliyet ailesine ilişkin olan bu fabrikanın Türkiye’deki bütün hukuku altüst ederek, gündelikçi emekçiler getirdi. Et ve süt eserleri üretim yapan şirketlerin çalışanlarının sıhhat raporu olması koşulu vardır, hijyen raporlarının olması gerekiyor. Bu fabrikada günlük personel bulup sıhhat raporu var mı, muayenesi var mı, hijyen evrakı var mı bakmaksızın çalıştırılıyor. Sıhhat Bakanlığı’nı, vilayet tarım müdürlüklerini vazifeye davet ediyoruz. Burada bu şirketle ilgili yaptırım yapan hiçbir güç yok.

“Devleti tanımayan şirkete tanıtılması gerekmiyor mu”

Şimdi bize söylüyorlar. ‘İşte özel dal, çok fazla bir şey yapamıyoruz’. Allah aşkına ben anlamakta zahmet çekiyorum. Ya özel dal dediğiniz bir fabrika, devletin maddelerinden, Türkiye Cumhuriyeti devletinden büyük müdür, küçük müdür? Devleti tanımayan, devletin ayağına gitmeyen; burada Çatalca Kaymakamı, vali devlettir. Buralardaki en yüksek mülki amirdir bunlar. Bunlar bu şirketin yetkililerini görüşmeye çağırıyor. ‘Ben tanımıyorum, gitmiyorum’ diyecek kadar küstahlaşıyorlar. Devleti tanımayan şirkete, devletin en üst mertebesindeki görevlilerin bu devleti tanıtması gerekmiyor mu? Çalışma Bakanı kendi gönderdiği müfettişlerin raporlarını kamuoyuna yayınlarken buradaki bayan emekçi arkadaşlarımız 8 gündür şu betonun üstünde yatıyorlar. Sabahlara kadar sandalyelerin üstünde eksi 5 derecelerde battaniyelere sarılarak açlıkla, yoksullukla burada çadırda, Çatalca’da adliye sarayının önünde, adaletin, hukukun tesis edildiği yerin önünde; bu memleketin emekçisini, yasasını, kanununu koruyacak bir tane yürekli hakim, savcı yok mu bu memlekette?

“Birilerinin laf üretmek yerine icraata geçmesini istiyoruz”

5-6 ay geçmesine karşın bu personellerin birinci duruşması bile yapılmazken Türkiye’de hangi adaletten bahsediyoruz? Biz kaygımızı nereye anlatacağız? Evvelce bir atasözü vardı. Deri kokarsa tuzlarsın, ya tuz kokarsa ne yaparsın? Türkiye’mizde artık hakikaten tuz kokmuş. Türkiye Cumhuriyeti’nin yetkililerine, bilhassa Sayın Cumhurbaşkanımıza sesleniyoruz. Bu memleketin sahibisiniz. Bu memleketin en yüksek mertebesindeki yöneticisiniz. Bu beşerler, 90 bayanımız tam 8 gündür Çatalca’nın adliye sarayının önünde betonun üstünde yatıyor. İnsanların çocukları var, meskende hastaları var. Bırakın hastayı, artık kendileri hasta. Burada ilaç kullananlar var, kalp hastası olanlar var. Onun için biz Polonez emekçileri olarak artık birilerinin laf üretmek yerine icraata geçmesini istiyoruz. 190 saati aşkın müddettir burada açlık grevinde olan kardeşlerimiz var. Önemli sıhhat problemleri yaşıyoruz. Bu memlekette bir şeylerin düzelmesi için illaki birilerinin ölmesi mi lazım? Burada Polonez çalışanlarından bir tanesi öldüğünde devletin yetkilileri o vakit mı harekete geçecek?” (ANKA)