Müjde Işıl – Ozan Yoleri’nin ödüllü birinci sineması “Başlangıçlar”, 13 Aralık’ta vizyona girdi. Aysın Kadirbeyoğlu ve Ozan Yoleri’nin senaryosunu bir arada kaleme aldığı üretim, Paris’ten İstanbul’a dönen genç fotoğraf restoratörü Defne’yi takip ediyor. Sineması, Yoleri’den dinledik.
■ Genç jenerasyonun gitmek, kalmak ya da geri dönmek ortasında sıkışıp kalmanın belgisiz ve kaygılı hâli miydi “Başlangıçlar”ı çekmenize neden?
Nedenlerinden biri buydu diyebilirim fakat vurguyu biraz daha genele yayıp, sizin de altını çizdiğiniz belirsizlik ve telaşlı hâlin içinde sıkışıp kalmak olarak genişletebilirim. Sinemada birçok olasılıkla birlikte birçok belirsizliğin de yaşandığı, hayatın gerçekleriyle yüzleşmekten kaçacak alanın kalmadığı bir periyoda odaklanıyoruz. Bu da benim de içinde bulunduğum Y ve Z jenerasyonunda gelecek anksiyetesini, yer yer çıkışsız hissetmeyi tetikleyen bir süreç.
■ Defne’nin fotoğraf onarımı ile uğraşması ve üzerinde çalıştığı tablo, karakter ve öykü açısından nasıl bir yer oluşturdu?
Defne’nin onarım mesleğindeki yeteneğine karşın kendi hayatını yoluna koyamaması sinema boyunca üzerine gidebileceğimiz bir tezatlık oluşturuyordu. Bununla birlikte fotoğraf onarımı uzun müddetler titiz ve obsesif bir çalışma gerektiren bir alan. Bu açıdan Defne’nin içe dönük yapısına uygun bir meslek. Dışarıdaki problemlerden kaçarken onarım atölyesi ve elbette tablo, sığındığı bir alana dönüşüyor. Tabloların geçmiş-gelecek, doğu-batı üzere bize has ortada kalmışlıklara temas eden bir yanı var.
■ Sinemada yas sürecindeki Defne’yi takip ederken onun kırılma anlarını değil, kırılma sonrasını anlatıyorsunuz.
Kırılma anları elbette ki dramatik olarak yüklü durumlar vadediyor. Ama bu sinemadaki hedefim en başından beri “hayat devam ediyor” cümlesine eşlik eden, geride bıraktıklarımızın hüznünü irdelemekti. Ayrılıklar, vefatlar, taşınmalar herkesin hayatında farklı noktalarda temas ettiği gerçeklikler. Sonrasında hayat farklı bir düzlemde devam ediyor. 20’li yaşlar büyük değişimlerin yaşandığı bir periyot olduğu için bu sineması değişimler sonrası tecrübelerin bütünü olarak tasarlamayı tercih ettim.
‘Ahsen’le koordineli ilerledik’
■ Başroldeki Ahsen Eroğlu ile kısa sinemanız olan “Aylin”de de çalıştınız. Bu iştirak, Defne karakterine neler kattı?
Ahsen’le bu sinemada birlikte çalışmaya erken bir kademede karar verdik, bu nedenle karaktere katkısı setteki çalışmanın çok öncesinden başlıyor. Senaryoyu ve karakteri şekillendirirken muhakkak noktalarda Ahsen’le koordineli ilerledik. Diyaloglara ve mizansene çalışırken Ahsen’in de Defne’yi kendine ilişkin kılacağı bir ortam oluşturmaya çalıştık ki Ahsen’in bunu ziyadesiyle başardığını düşünüyorum.