Zehra-Engin Kuku çifti, Sürmene ilçesi Yeniay Limanı’nda takalarıyla açıldıkları Karadeniz’de balıkçılıkla geçimlerini sağlıyor. Üç kız çocuğu sahibi çift, 40 yıllık evliliklerinde 20 yıldır da hayat arkadaşlığının yanı sıra iş arkadaşı olarak da hayatı paylaşıyor. Fırtınası eksilmeyen Karadeniz’de çalışan çift, hayatın zorluklarına da birlikte göğüs gerdiklerini söylüyor.
‘BERABER AĞ ÇEKİYOR, AĞ ATIYORUZ’
Eşiyle balıkçılık yapan Zehra Kuku, geçim ezasını nedeniyle başladığı balıkçılığı vakitle sevdiğini söyleyerek, “Bağ bahçeyi o kadar sevmiyorum, bu işi daha çok seviyorum. Eşimle birlikte hoş de çalışıyoruz. Ekmek paramızı çıkarıyoruz. 40 yıldır evliyiz, 3 çocuk var. Balıkçılığa başlayalı 20 seneyi geçti. Eşimle birlikte denize çıkıyoruz, birlikte ağ çekiyoruz, ağ atıyoruz. Daima birlikte yapıyoruz. Erkek çocuğumuz olmadığı için çalıştık, birbirimize dayanak olduk. Çocuklarımız da biraz büyüyünce denize çıktık. İşimden gurur duyuyorum. Kimseye muhtaç olmuyorum. Eşime bile muhtaç değilim. Yalnız o çalışsaydı o vakit daima ondan isteyecektim. Artık ben de çalışıyorum paramı istediğim üzere harcıyorum” diye konuştu.
‘DENİZE AÇILINCA HUZUR BULUYORUM’
Denizde gerilim attığını anlatan Zehra Kuku, “Burada başım bomboş oluyor, o kadar huzurlu oluyorum. Hele denize açıldığım vakit tamamıyla huzur buluyorum. Bu işin zorluğu çok. Evvelce gece zargana avına giderdik. Eşim geminin dümenini bana verirdi, taşlara vurmamak için uğraşırdım. O vakitler ağ çekme makinemiz de yoktu, ağı ellerimizle çekerdik. Canımız çıkardı. Zorlukları karadan çok daha sıkıntı. Zevkle severek yaptığın için zorluğu unutuyorsun” dedi.
‘EŞİM ÇOK YARDIMCI OLUYOR’
Eşinin 20 yıldır yardım ettiğini ve denizin zorluklarına birlikte göğüs gerdiklerini anlatan Engin Kuku, “30 sene çalıştım sonra kayık yaptım. Erkek evladım yoktu. O vakitler dışarıdan adam bulmak kolay değildi. Eşim çok yardımcı oluyor. O balık kurtarırdı, ben yemek yapardım. Çok hoş balık kurtarır. Ağ yapmakta da çok yardımı oldu bana. Yaşlandık artık. Günün birinde biz de balıkçılığı bırakacağız. Denizde olmanın çok zorluğu var. O vakitler telefon yoktu, bir defasında Of’tan gelirken hava makus oldu. Kayığın motoru durmak üzere, dümeni eşime verdim ben motorun başına geçtim. Arkadaşlarımız bizi aramaya çıktılar. Sonra kurtulduk. O vakitten sonra ‘canımı kurtarırsam bu işi bir daha yapmam’ dedim. Zorluklar vakitle unutuluyor” tabirlerini kullandı.
‘ARTIK YORULUYORUZ’
Balıkçılığı bırakmayı düşündüklerini de belirten Engin Kuku, “Elimiz ayağımız meblağ, sıhhatimiz el verir ömür yeterse birkaç sene daha yapar sonra kayığımı satarım. Artık yoruluyoruz, eski halimiz yok. Evvelden yararımız uygundu. Şükür Rabb’ime kimseyi bize muhtaç etmedi. Yaşayıp gidiyoruz. Çok mahirdir eşim; yiğidin hakkını yemeyelim. Sabahçıdır, işini bitirmeden bırakmaz. ‘İşini bırak, bir bardak çay içelim’ derim ancak ‘bitsin ondan sonra’ der. Bu vakte kadar çok yardımı oldu, Allah razı olsun” dedi.
