Aslı Örnek
Yıl 2008. ‘Son Ders’ isimli sinemanın başrolünde Ferhan Şensoy var ve ben kendisiyle röportaj yapmak için Ses Tiyatrosu’na gideceğim. Lakin aklımda sert bir yapıya sahip olabileceği ve her soruma karşılık vermeyebileceği fikri var. Bunun nedeni ise kulaktan kulağa yayılan kent efsaneleri… Nasıl âlâ bir muharrir, oyuncu, entelektüel olduğu muhakkak de ben biraz huzursuz ve her şeye hazırlıklıyım. Fakat karşılaştığımız anda tüm tedirginliğim yok oluyor. Beni gülümseyerek karşılıyor. Kendisiyle ilgili şu izlenimi ediniyorum; her şeyden öte karşısındaki kişinin niyetlerine değer veren, her cümleyi kıvrak zekasıyla seçen ve net sorulara net yanıtlar veren biri… ‘Ben o denli demedim aman bunu yazmayalım’ diyen biri değil, neyse o!
Ferhan Bey’le konuşmak çok hoşuma gidiyor, röportaj uzadıkça uzuyor; ancak ben onun her söylediğinden kendime ders çıkarıyorum, konuşması adeta ders üzere… Benim sohbetten pek şad olduğumu lakin tedirginliğimi hissettiğini düşünüyorum. Röportaj bittiğinde birebir cümlesini hatırlamasam da, ‘Akşama oyunu olduğunu, konuğumla birlikte beni oyuna davet ediyor’ inanamıyorum. Zira davetiyeyle gazetecileri oyununda ağırlamaktan hoşlanmadığı da söylenirdi. O gün anlıyorum ki, insanların fikirlerine nazaran hareket etmekten çok kişinin tecrübesi daha kıymetli.
ŞENSOY’U ONBİNLER UĞURLUYOR
O akşam öteki bir planımız olmasına karşın ablamla Ferhan Bey’in oyununu izliyor, bol bol gülüyoruz. Ben o günü hiç unutmuyorum; Ferhan Şensoy’la kısa müddetliğine de olsun konuşunca sevgim ve hürmetim daha da artıyor. O devir çalıştığım gazeteden ayrılıyorum, freelance müelliflik serüveninde bir kere daha röportaj yapsam, bugünkü aklımla ona sorular sorsam nasıl keyif alırım diye düşünürken, öldüğü haberi geliyor. İnanamıyor, çok üzülüyorum. Sevdiğim herkese elimden geldiğince yaptığım şeyi yapıp, ben de annemle bir arada çok emek verdiği Ses Tiyatrosu’ndaki cenaze merasimine katılıyorum. Mahşeri bir kalabalık var ve salona tabut geldiğinde hıçkırık sesleri artıyor, salondaki herkes ağlıyor. Tabutun üzerinde Galatasaray bayrağı…
Törenin sunuculuğunu kendisi üzere Galatarasay Liseli Okan Bayülgen yapıyor; o da konuşmakta zorlanıyor. Şensoy’u yakından tanıyanlar, ailesi, dostları onun tiyatroya duyduğu aşkı, yazıya ve yazarlığa aşkını anlatıyor; herkes nasıl değerli bir sanatçı olduğunu anlatıyor. İş; cenazeyi salondan çıkarmaya gelince o kısım güç oluyor. Zira herkes Ferhan Şensoy’la son sefer vedalaşmak istiyor. Tiyatronun bulunduğu Halep Pasajı’nın esnafı da çok üzgün ve kapılarına astıkları yazılarla da bu acıyı anlatmaya çalışıyor. Tabut, Halep Pasajı’ndan çıkarken büyük bir alkış kopuyor ve durmuyor, sokaktan geçenler de durup alkışlamaya başlıyor; Ferhan Şensoy’u o gün sayısını bilmediğim lakin kendisini uygunluğu, üretkenliği ve kişiliğiyle sevdirdiği binler, onbinler uğurluyor.
Aradan geçen bir yılda neler olduğunu merak ediyorum. Ferhan Şensoy’suz bir yılda çok emek verdiği Ses Tiyatrosu ve Ortaoyuncular’la ilgili bilgi almak için arıyorum. Telefonu açan Mustafa Gültekin, Ekim-Kasım üzere yine aramamı istiyor, anladığım kadarıyla yeni dönemle birlikte yeni atılımlar olabilir. Pekala şu an gündemlerinde neler var?
ORTAOYUNCULAR’IN SİTESİNDE NELER VAR?
Ses Tiyatrosu’nun sitesinde ‘Ferhangi Şeyler Gösterisi’nin Bostancı Şov Merkezi’ndeki 2 bininci gösterisinin biletleri satılıyor. Online gösterim biletleri Mobilet’ten 29.80-250 lira ortasında satılıyor. Bu biletlerden alarak, Ses Tiyatrosu’na ve Ortaoyuncular’a takviye olabiliyorsunuz. Ortaoyuncular Yayınları’ndan yazdığı 10 kitap satılıyor! Sitede ayrıyeten Ferhan Şensoy’un oynadığı oyunların afişleri de satın alınabiliyor. Bu ortada Derya Şensoy’un tasarımı yaptığı, uzun kollu kırmızı beyaz bluzler, Ferhan Şensoy’un unutulmaz repliklerinin yazdığı tişörtler, çoraplar da satışta. Ses Tiyatrosu’nu ve Ortaoyuncular’ı yaşatmak isteyenlerdenseniz siteye siz de göz atabilirsiniz.